Onze eerste trip is een feit! Op naar Galibi!

Afgelopen weekend hebben wij onze eerste trip gemaakt jaja! Zaterdagochtend vroeg (8.30) vertrokken wij in een busje met 15 andere Nederlandse studenten en onze gids richting Albina. Albina is een kustplaatsje in het oosten van Suriname, via hier kan je met de boot naar Frans-Guyana. De busreis duurde ongeveer 2 tot 3 uur. We reden door de ongerepte natuur van Suriname en zagen zo vervallen dorpjes. De eerste stop was na een uur, de Surinamers houden erg van pauzes houden. Tijdens deze pauze kregen we een soort saucijzenbroodje met kip, en dat om 10 uur ‘s morgens.. Eenmaal aangekomen in Albina zijn we met twee houten bootjes richting Frans-Guyana gevaren. Wat een avontuur was dit, de bootjes leken in eerste instantie best wel gammel en instabiel. Samen met al onze tassen gingen we de Marowijne rivier op. Dit is de rivier tussen Suriname en Frans-Guyana. Na een boottochtje van zo’n 10 minuten bereikten we het plaatsje Saint Laurant du Maroni. Helemaal doorweekt van de golven die op ons spatte kwamen we aan wal. Het voelde voor Flo en mij meteen vertrouwd. De auto’s reden rechts en we konden euro’s pinnen. Dit is voor Flo helaas niet zo rooskleurig afgelopen. Tijdens het pinnen moest er natuurlijk even gevlogd worden, want we hadden eindelijk weer Europese flappen. Het duurde iets te lang voordat Flo haar pinpas terugnam uit de automaat. Het gevolg was dat de pas werd ingeslikt, dat is pech…pinpas weg! Gelukkig komt Flo haar vader over 3 weken Suriname bezoeken en neemt hij een nieuwe pinpas mee. De komende dagen profiteert Flo dus mooi van mijn geld haha! (kidding, uitkomst is dat we bij dezelfde bank zitten en Flo naar mij kan overmaken). Gelukkig hadden we al wel wat euro’s gepind waar we vervolgens een drankje van konden betalen bij een café. Samen met de gids hebben we een dorpswandeling gemaakt door het dorpje, zo hebben we over de markt gelopen en hebben we de strafkampen van Saint Laurant du Maroni bezocht. Erg indrukwekkend om het verhaal hierbij te horen. Ben onze gids kon overigens erg goed verhalen vertellen, af en toe soms iets té langdradig. Na de dorpswandeling waren we hongerig geworden en werd er een lunch verzorgd, nouja lunch, gewoon lekker een warme maaltijd. Roti! Met een volle buik stapten we vervolgens vol goede moet weer in de bootjes. De boottocht naar Galibi ging beginnen, het duurde zo’n 1 ½ uur. De bootjes zijn niet zo breed en af en toe hadden we een goede golf te pakken! Lekker nat worden dus, gelukkig had Mau wel een poncho aan dus zij bleef enigszins droog. Flo daarentegen was zeiknat. We voeren langs de kust van Suriname en dus langs het oerwoud! Eenmaal bij Galibi aangekomen hebben we ons geïnstalleerd bij het verblijf. Galibi voelde echt als een eiland aan maar het is gewoon het vaste land. Je kan er overigens alleen komen met de boot. Onze gids kwam hier vandaan en vertelde dan ook volop, er wonen in totaal zo'n 800 mensen en het leven was dan ook wel primitiever als in Paramaribo! ‘S avonds kregen we nasi, na het avondeten kon het schildpadden avontuur beginnen. Om 9u s avonds stapten we in het donker weer in de bootjes op weg naar de punt van Galibi (20 min varen). Wat een tocht, het regende heel hard dus waren zeiknat, zelfs de poncho hielp niet meer. Eenmaal daar aangekomen mochten we niet met zaklampen schijnen en wachten tot dat er een schildpad was. Onze gids ging intussen opzoek naar een schildpad, en jahoor er was er 1 op het strand bezig zichzelf in te graven. Het leggen van eieren heeft 7 fases en wij mochten vanaf fase 3 gaan kijken, namelijk de fase dat de schildpad eieren gaan leggen. De schildpad is op dat moment in trance en merkt dan niet dat er mensen in de buurt zijn. Wat was dat een bijzonder en mooi moment om mee te mogen maken! De schildpadden leggen ongeveer 150 eieren per keer en zien er uit als grote Ping Pong ballen. De schildpad zelf is ongeveer 1.20 meter breed. Na het eieren leggen zagen we hoe de schildpad het gat weer dicht aan het maken was met de voor en achterpoten, zo leuk om te zien! Hij nam af en toe wel rust, schildpadden zijn niet zo snel he! Daarna gingen we weer terug naar ons verblijf. Zondag hebben we nog een wandeling gemaakt door het 'dorp' van Galibi en vertelde de gids van alles en nog wat. Zo staan er veel medicinale planten die helpen tegen bijvoorbeeld diarree, verkoudheid en obstipatie! Zoiets zijn wij echt niet gewend, wij nemen vaak toch medicijnen van de apotheek. Nadat we door het dorp gewandeld hadden kregen we nog een lekkere lunch. Hierna begon de terugreis, eerst met de boot en daarna weer met de bus.

Eenmaal thuis aangekomen hebben we meteen heerlijk een warme douche genomen. We hebben daar namelijk niet gedoucht omdat de douchejes alleen koud water hebben (dit is overigens heel normaal in Suriname). Wij mogen van geluk spreken dat we een warme douche hebben thuis. Nadat we ons hadden opgefrist zijn we nog heerlijk uiteten geweest met een paar huisgenootjes. Er was er 1 jarig hoera hoera!

Zo zijn jullie weer op de hoogte van de trip die we afgelopen weekend hebben meegemaakt. Heerlijk even weg van de drukke stad. Veel leesplezier en tot volgende week! Voor dit weekend staan er wat feestjes op de planning. De Nederlandse Freddie Moreira van het liedje Omlaag Omlaag Omlaag Omlaag komt namelijk zondag naar Su! Daar gaan wij natuurlijk heen, daarnaast is het maandag een nationale feestdag: Het Holy Phagwa feest. Tijdens deze feestdag luiden de Hindoestanen het nieuwe jaar in. Het Holifeest kenmerkt zich door dans, zang, versnaperingen en het strooien met gekleurd holipoeder, parfum en ze sprenkelen gekleurd water. Twee leuke feestjes voor de boeg dus!

Liefs!

P.S. Voor meer beeldmateriaal zie onze Facebook pagina