4 daagse trip naar Apiapaati!

Tijd voor een nieuwe blog want wat hebben wij een bijzonder en mooi weekend achter de rug! Vrijdagochtend vertrokken wij om 7 uur ’s morgens met 15 meiden en 4 jongens als leiding richting het binnenland van Suriname. Een lange reis stond op ons te wachten. Apiapaati ligt namelijk midden in Suriname onder het grote stuwmeer. De reis duurde in totaal zo’n 8 a 9 uur waarvan 3 uur met de bus en 5 uur met de boot. Eenmaal aangekomen in het plaatsje Atjoni hield de weg abrupt op, een teken dat we over moesten stappen naar een ander vervoersmiddel, de boot! Alle spullen werden op een aparte boot vervoerd. Achteraf hadden we wel een kussentje mee kunnen nemen voor enige comfort want de van de bankjes kregen we op den duur best wel een houten kont. Maar dat mocht onze pret absoluut niet drukken, want een gave boottocht was dat. We voeren over de Suriname rivier met aan weerszijde dikke bebossing, oftewel de jungle! We kwamen langs kleine dorpjes aan de rand van de rivier, ook wel marrondorpen genoemd. In deze dorpen wonen de Marrons. De Marrons zijn afstammelingen van Afrikanen die door slavenhalers onder dwang naar Suriname zijn gebracht. Ze bevrijdden daar zichzelf uit de slavernij en vestigden zich hierna in het oerwoud (het binnenland). Er werd nadrukkelijk gevraagd om geen foto’s te maken van de mensen, dit wegens geloofsovertuiging. De Marrons geloven namelijk dat wanneer er een foto van hen wordt gemaakt, de geest met de foto meegaat en dit nadelige gevolgen zal hebben. In deze dorpen zijn geen winkels en wegen te vinden. Er staan vaak houten en rieten hutjes tussen de zandpaadjes en bebossing. Het water van de rivier wordt voor allerlei huishoudelijke werkzaamheden gebruikt. Zo wordt bijvoorbeeld de kleding erin gewassen, de afwas gedaan, de kip schoongemaakt en wordt erin gedoucht. Door de sterke stroming in de Suriname rivier is het water erg schoon.

Na de lange reis kwamen we aan bij ons verblijf op het eilandje Apiapaati. En of het een eilandJE was, het was niet groter dan zo’n 300m2! Een prima eilandje om ‘smorgens rondjes te hardlopen dus haha! 1 van onze reisleiders, Stanly, is op dit eilandje opgegroeid en zijn familie woont hier nog. De familie was erg gastvrij. De kleine meisjes waren continue bij ons te vinden en Vanessa was dan ook erg geliefd bij alle Nederlandse meiden. Ik had haar zo mee naar huis willen nemen, wat een schatje was ze! Naast deze familie woonde er verder niemand op het eiland. De overige hutjes zijn bestemd voor de toeristen zoals wij. In deze hutjes waren bedden aanwezig, maar Flo en ik hadden nog iets op onze To Do list staan wat dit weekend afgevinkt kon worden. Namelijk slapen in een hangmat in de vrije natuur. De eerste nacht hebben we dit dan ook gedaan. Het was natuurlijk wel even spannend maar wat een geweldige ervaring. Alle scenario’s spookten door ons hoofd; wat als er straks een eng beest op je klamboe komt zitten? Gelukkig hebben we beiden heerlijk gelegen in onze hangmat en een rustige nacht doorgebracht. Geen last van ongedierte gehad. Ik werd ’s morgens om half 7 wakker (niet mega goed geslapen). Maar beter wakker dan die ochtend kon eigenlijk niet. Toen ik vanuit mijn hangmat naar ‘buiten’ keek zag ik de mooiste zonsopkomst die ik ook heb gezien, wat een plaatje. Ik zou elke ochtend wel zo willen wakker worden. Er stond vandaag een leuk programma op de planning, we stapten op tijd met zijn allen de boot in om richting een Marrondorp te varen. Vanaf dit dorp begon onze wandel/jungle tocht naar de Ananasberg. De tocht duurde zo’n 1 ½ uur, en het zweet kwam aan alle kanten eruit. Eenmaal op het topje van de Ananasberg aangekomen hadden we een adembenemend uitzicht. Je kijkt uit op allemaal broccoli boompjes haha! Dit was dan ook echt wel even een geniet moment, dankbaar om hier in Suriname te mogen zijn en dit avontuur te mogen beleven! Na de klim stond er een verkoelend programma op ons te wachten, we gingen zwemmen bij de tapawatravallen. Dit zijn watervallen waar je op kunt staan en vanaf kan glijden (wel met zwemvest aan ofcourse). Ook gingen we met een grote band ervan af, heerlijk die verkoeling en wat een lol hebben we gehad met zijn allen. De band werd daarna met een touw achter de boot vastgemaakt, lachen gieren brullen! In tijden niet meer zo hard gelachen. Samen met Debora en Esmee ging ik op de band. Esmee had de taak om de Go Pro vast te houden voor het maken van filmpjes. En ja, de filmpjes? Die zijn toch niet zo goed gelukt haha. Er is meer lucht dan personen te zien op het filmpje.. We moesten ons erg goed vasthouden om er niet af te vallen. ’s Avonds had Stanly heerlijk voor ons gekookt, namelijk een lekkere Surinaamse maaltijdsoep. Maar wat was de soep pittig, niet normaal! Dat is wel iets waar je hier nog aan moet wennen, in de Surinaamse gerechten worden veel pittige kruiden gebruikt. De lippen brandden daarom ook erg goed. Na het eten hebben we genoten van muziek bij het kampvuur en de onwijs mooie sterrenhemel. Helaas geen vallende ster gezien om een mooie wens te doen. Tijdens zo’n avond besef ik mij hoe dankbaar ik ben voor hoe goed ik het eigenlijk heb in Nederland. Spullen maken niet zozeer gelukkig, maar de mensen om je heen!

Zondag hebben we een wandeltocht gemaakt door drie Marrondorpen, alle jongens van Suforyou (de reisorganisatie waar we mee gingen) zijn opgegroeid in 1 van deze dorpen. Erg leuk om te zien hoe gastvrij de mensen zijn en ze bewonderend naar ons als blanken kijken. ’s Middags zijn we met de boot naar hogere watervallen gevaren, er stond weer waterpret op het programma. Het leek op een soort wildwaterbaan waar we met de band vanaf gingen. Wat een spektakel, Flo en Debora gingen als eerst en dat liep niet helemaal vlekkeloos af. Ze sloegen over de kop en gingen kopje onder. Gelukkig zijn ze heelhuids weer boven water gekomen en hebben ze niets bezeerd. De stroming was erg sterk dus stonden twee jongens ons op te wachten om ons op te vangen. Na een heerlijke zonnige dag kwamen we terug op Apiapaati. We hebben lekker gerelaxed en Flo en ik hebben Klaverjassen geleerd van een oudere man die ook samen met zijn vrouw op Apiapaati verbleef. Het moest een toch een keer van komen als lid van een studentenvereniging. ’s Avonds was er weer een kampvuur, en deze keer met een live ‘bandje’. Er had zich een hele groep mannen en kleine jongens verzameld rondom het kampvuur. Ze hadden allerlei trommels, toeters en bellen meegenomen om muziek te komen maken. Wendy was gelijk enthousiast, lekker schudden met die kont. Ik moest op het begin nog wel even wennen aan de Surinaamse muziek, ik voelde me echt een boeren Nederlander haha! De mannen hier kunnen vaak nog beter dansen dan wij. Na een avondje gedanst te hebben kropen we in onze bedjes om lekker te gaan slapen. Maandag vertrokken we om half 11 weer richting Paramaribo, weer een lange reis maar wat was het het waard!

Kortom, een onwijs leuke en mooie trip die we niet snel gaan vergeten! We genieten hier enorm en zijn zo blij dat we hier zijn. Morgen gaan we Mama, Arjen, Floor haar vader en zusje ophalen van het vliegveld. Een weekje samen met elkaar om ze ons leven en de omgeving van Paramaribo te laten zien! Een weekje vakantie voor ons waarin we met elkaar een aantal leuke trips gaan doen zoals Jeepsafari, Brownsberg en Braamspunt!

Tot de volgende keer,
Liefs!